Pages

March 31, 2011

EDUCATIEPROJECT WESSEL GANSFORTCOLLEGE

JONG JURY PRIJS YGA 2011
Naast de professionele prijs YGA 2011 is er ook een JONG JURY PRIJS YGA 2011. Ruim 175 leerlingen van het Wessel Gansfortcollege bezochten eind maart de eindtentoonstelling van YGA. Hierbij kregen zij net als YGA Commissie de documentatie te zien die Jan, Suzanne en Gerben een jaar geleden hebben ingeleverd, en hebben zij uitgebreid de tentoonstelling in NP3 besproken en hun winnaar gekozen.





March 29, 2011

Willem De Koning Akademie

Bezoek studenten van de Willem De Koning Akademie uit Rotterdam




March 28, 2011

Noorderpoort School voor de Kunsten






Presentatie Stop-motion films door Gerben Meinders voor de leerlingen van het Noorderpoort School voor de Kunsten

March 18, 2011

YGA eindtraject

YGA (Young Grunn Artist)

YGA kunstenaars
Suzanne Bodde, Jan Bokma en Gerben Meinders

YGA commissie
Toos Arends (conservator moderne en hedendaagse kunst Fries Museum / Buro Leeuwarden)
Hans den Hartog Jager (schrijver en kunstcriticus)
Daan Samson (kunstcoryfee)
Ruud Akse (artistiek leider NP3)


YGA 2011
inrichtperiode:
10 tot en met 30 maart
tentoonstellingsperiode:
31 maart tot en met 22 mei
feestelijke bekendmaking YGA 2011:
zondag 22 mei


YGA is de zoektocht van NP3 naar het Groninger talent van 2011.
NP3 zoekt die KUNSTENAAR die zijn nek durft uit te steken in een zoektocht naar een hoger doel, die kunstenaar die de mentaliteit heeft om kritisch te zoeken naar dat wat nodig is om zijn werk verder te ontwikkelen waardoor het zich onderscheidt van de rest en die kunstenaar die er klaar voor is om de nationale of zelfs de internationale kunstwereld te veroveren. Met YGA wil NP3 het Groninger kunstcircuit een impuls geven en jong Gronings talent een springplank bieden voor de toekomst.

YGA omvat een éénjarig ontwikkelingstraject voor 'jong' lokaal talent dat mede mogelijk is gemaakt door het Groningse Nieuwe budget van de Gemeente Groningen. Eind 2009 plaatste NP3 een OPROEP, jonge groningse kunstenaars konden zich aanmelden voor het unieke coachingtraject YGA. Uit de grote hoeveelheid aanmeldingen werden in februari 2010 drie kunstenaars geselecteerd voor het uitdagende ontwikkelingstraject van één jaar. De (selectie)commissie bestaat uit Daan Samson (kunstcoryfee), Toos Arends (conservator moderne en hedendaagse kunst Fries Museum / Buro Leeuwarden), Hans den Hartog Jager (schrijver / kunstcriticus en presentator AVRO's Kunstuur) en Ruud Akse (artistiek leider NP3). De leden van de selectiecommissie hebben het afgelopen jaar regelmatig de ateliers van de drie YGA’s bezocht voor inhoudelijke begeleiding.
Naast inhoudelijke begeleiding krijgen de drie YGA kunstenaars de beschikking over een persoonsgebonden werk- en ontwikkelbudget waarmee ze bijvoorbeeld nieuw werk kunnen maken, externe coaches en expertise kunnen inhuren of een kort (inter)nationaal uitwisselingstraject kunnen volgen.
De laatste fase van het YGA traject is ingegaan, de drie kunstenaars werken aan de eindtentoonstelling van 10 tot en met 24 maart, welke te zien is in NP3 tot en met zondag 22 mei 2011. Aan het eind van de tentoonstellingsperiode gaat de selectiecommissie de balans opmaken en beslissen wie volgens hun de meeste groei heeft doorgemaakt en dus de winnaar is.
Deze kunstenaar wint de YGA 2011 prijs en de titel Young Grunn Artist 2011!!!

March 15, 2011

GERBEN MEINDERS door Lennard Dost

GERBEN MEINDERS

Darmenstelsels, ribbenkasten, hersenen, van pijn vertrokken gezichten, grimassen, mensen die erbij liggen als lijk; nee, echt vrolijk word je niet van de tekeningen van Gerben Meinders. Eigenlijk gaat al het werk van de kunstenaar over het lijden en de dood. Over de grimmigheid van het leven, verval en ons eigen lichaam. De kunstenaars die Meinders noemt als inspiratiebron zijn in dat verband veelzeggend: Vincent van Gogh en Käthe Kollwitz. Van Gogh is het schoolvoorbeeld van de getormenteerde ziel, iemand die het leven eigenlijk niet aankon, en van de ene depressie in de andere terecht kwam. Kollwitz verloor tijdens de Eerste Wereldoorlog haar zoon, een traumatische gebeurtenis die van grote invloed is geweest op haar verdere kunstenaarschap. De vrouwen die Kollwitz verbeeldde zeulden eeuwig het leed met zich mee. Ze leefden in angst en waren zich bewust van de naderende dood. Bij Meinders lijkt die dood ook altijd op de loer te liggen. Bij zijn expositie in Het Wilde Weten (Rotterdam / 2010) lag een doodshoofd van papier verscholen tussen de vellen op de grond. De vloer was bezaaid met tekeningen. Alsof je op een vuilnisbelt liep van tekeningen. Aan het plafond hingen grote vellen met daarop realistisch getekende darmenstelsels en hersenen. Op de muur was een animatie te zien van extatisch lachende Disney figuren. Juist die lach gaf de tentoonstelling iets grimmigs. Het was namelijk niet een lach van vreugde, maar eerder een van wanhoop. Vergelijkbaar met 'De Schreeuw' (1893) van Noors kunstenaar Edvard Munch. Munch verloor op jonge leeftijd zijn moeder en zus aan tuberculose. In De Schreeuw wordt de angst, woede en hulpeloosheid samengebald tot een oerkreet. De lach van Meinders was een lach om ons eigen bestaan, en de rotzooi die we er van maken, maar tegelijk had ie ook iets koortsigs. Iets sinisters en branderigs. Zoals ook het werk van Van Gogh en Munch altijd iets koortsigs heeft. Dat rillerige zag je ook terug in Meinders presentatie in NP3 (Groningen), waar hij als onderdeel van het YGA traject exposeerde. De muren hingen letterlijk vol met tekeningen. Ook nu weer was de dood alom aanwezig. Een wand hing vol met afgehakte hoofden. Ergens anders prijkte een grimmig beeld van een man besmeurd met bloed. Het bloed droop in de vorm van verf over het vel naar beneden. De blik van de man en zijn houding deed onwillekeurig denken aan 'de pausen' van kunstenaar Francis Bacon. Bacon schilderde talloze portretten van paus Innocentius X, nadat hij onder de indruk was geraakt van het portret dat de Spaanse kunstenaar Velázquez in 1650 van de paus had gemaakt. Velázquez zette de paus niet neer als een symbool van gezag, maar beeldde hem af op een onzekere en twijfelende manier. Bacon vergrootte die existentiële twijfel. Hij liet Innocentius X schreeuwen van onmacht, pijn en woede. De paus leek verscheurd door de duisternis. De dramatische, gewelddadige en claustrofobische sfeer van het werk, leidde er toe dat velen Bacon beschouwden als de meest gekwelde existentiële kunstenaar. Bacon zag de mens als een stuk aangeschoten wild, als een homp vlees. De grimas op het gezicht van de paus was er een van pijn en angst. Het existentialisme, gebaseerd op het traktaat 'L' Être et le Néant' ('het Zijn en het Niet') van schrijver/filosoof Jean-Paul Sartre, verwierp de idee van iets hogers. De mens was alleen, het leven zinloos en dus absurd en iets om op terug te vallen was er niet. Meinders lijkt dat idee te omarmen. Meer dan eens reduceert hij de mens tot een homp vlees. Eigenlijk kunnen we het idee dat er niets is buiten onszelf nauwelijks aan. De gedachte maakt ons angstig. Het doet ons lachen van wanhoop. De ongecontroleerde chaos die het leven heet is precies datgene wat Gerben Meinders verbeeldt. De mens die teruggeworpen is op zichzelf, op zijn eigen lichaam, oftewel het vlees. De kunstenaar tekent in een rauwe, schetsmatige stijl die uitstekend past bij die thematiek. De beeldtaal is chaotisch, expressief en wild. De dood wordt verdreven door de levensdrift. Zolang je als kunstenaar je demonen van je af kunt tekenen, ben je veilig. Gerben Meinders lijkt voorlopig een manier te hebben gevonden om zijn angst te bezweren.

Door: Lennard Dost

Deze tekst is geschreven in opdracht van NP3 Groningen, in het kader van het coachingtraject YGA (Young Grunn Artist), Groningen, 2010 / 2011.